RUHALTI MEKTUPLARI - I

…Sigarasını elinden aldığımda hala ağlıyordu,

Bana “neden ben” diye sordu

Cevabı aslında biliyordum ama söyleyemedim konuşamadım işte,

Sigarasından bir nefes çektim

Sanki onun tüm hüzünlerini çeker gibi, sanki bir günah yiyici gibi

Yüzümü karanlıklara gömüp hep istediği şeyleri söyledim ve sonra durup bana baktı “Vazgeçmek mi zor yoksa kaybetmek mi “ dedi, sustum,

Yalnızca sustum.

…Gece inadına ilerledi,

Ona son baktığım anı tam 30 dakika geçmişti,

Meleğim kafasını göğsüme yaslamış hala sessiz sessiz ağlıyordu,

Aslında bende ağlıyordum ama göz yaşlarımı saklıyordum,

Kalbim eziliyordu ve ruhum artık özgürlüğünü istiyordu bir an için kendimi bıraktım

İşte o an sanki ölüyorum sandım ve anladım her şeyi ,

Yaşamayı, ölümü, kaybetmeyi, sessizliği ve gerçek acıyı.

…Gölgeler arasında duvardaki yansımamıza baktım,

Aklıma küçükken annemin okuduğu masallar geldi,

Tıpkı o güzel prensesler gibiydi,

Ne gölgeler nede gece güzelliğini bozabiliyordu meleğimin,

Sanki derinlerden gelmiş bir peri gibi kollarımda duruyordu

Ve gözleri odadaki mumlardan bile daha parlaktı.

Bir an için titrediğini hissettim ve daha sıkı sardım onu,

Son anlarına yaklaştığında bir sigara daha istedi

Sigaraya uzandım ve son sigaramı yakıp bir nefes aldım,

Kaşlarını çattı “bunu bir daha yapma” dedi,

“Neden” dedim senin tüm ilklerin ben olmalıyım” dedi,

Gülümsedim sanki ruhum biraz olsun huzur bulmuştu

Ve birlikte mutlu ve huzurlu bir uykuya daldık.

…Uyandığımda o çoktan gitmişti

Ve geriye buz gibi bir beden kalmıştı kollarımda,

Tüm gücümle haykırarak ağladım

Verdiğim tüm sözleri unutarak ölesiye ağladım

Ve ben o gece ruhumu tek bir sigaraya, tek bir bakışa sattım.

S.Gabriel

Etiketler: ruhaltı mektupları