yüzünde donuk bir ifadeyle, yerdeki üç beş parça ekmek (yada herneyse)
parçalarını yemeye çalışıyor. Kimbilir belkide kendi kendine hayatın neden
bu kadar acımasız olduğunu soruyor yada büyüklerinin hiçbir zaman
anlayamayacağı bir tevekkülle sımsıkı sarılmış yaşama. Hakkında tek tahmin
edebildiğim şey yaşıtları gibi kırmızı bir bisiklet istemediği, sanırım tek istediği
bu gecede aç uyumamak. İşte böyle anlarda hiçbir insani kelime bu durumu
anlatmaya yeterli olmuyor, bir resim herşeyi tüm çıplaklığıyla ortaya koyuyor...
Resime bakın ve sorun bakalım kendinize;
"Gerçek acıyı tanıyormuyum" diye, "Eksikliğini çektiğim şeylere ne kadar
ihtiyacım var" yada "Bana verilen nimetlere neden nankörlük ediyorum"...
SiZ NEDERSiNiZ BiLMiYORUM AMA BEN KULLUĞUMDAN ,
iNSANLIĞIMDAN UTANDIM!!!
